حفظ باروری
حفظ باروری ( ذخیره تخمک ؛ ذخیره اسپرم )
سالانه افراد زیادی در جهان به انواع سرطان‌ها مبتلا می‌شوند. با توجه به پیشرفت های علم پزشکی در درمان سرطان امید به زندگی در این افراد بیشتر شده ولی از سوی دیگر قدرت باروری و فرزندآوری بدلیل استفاده از شیمی - درمانی و پرتودرمانی بطور قابل ملاحظه ای کاهش می یابد. مردان و زنانی که در سنین باروری بوده و سرطان دارند، در مورد باروری خود نگران می‌باشند. روش های درمان سرطان می تواند منجر به نارسایی عملکردی بیضه و تخمدان و ناباروری در بیماران مبتلا به سرطان شود. به همین دلیل، مشاوره با تیم درمانی شامل انکولوژیست؛ جنین شناس و متخصصین ناباروری و دستیابی به شیوه ای به منظور حفظ باروری در این افراد ضروری به نظر می رسد.
میزان آسیب وارده به سن، جنس، نوع درمان و طول مدت درمان بستگی دارد. شدیدترین آسیب متعاقب رادیوتراپی تخمدان یا بیضه و استفاده از داروهای خاصی می باشد. با اتمام دوره درمان سرطان و گذشت زمان اگرچه تولید اسپرم ممکن است بهبود یابد،اما این اتفاق برای تخمک ها نمی افتد لذا احتمال از کار افتادن تخمدانها و یائسگی زودرس بالاست. با افزایش سن احتمال یائسگی زودرس در این بیماران افزایش می بابد. لذا هدف از حفظ باروری دراین افراد ذخیره و نگاهداری سلول های جنسی یعنی تخمک و اسپرم پیش از شروع درمان‌ها است.
گزینه‌های حفظ باروری قبل از درمان سرطان
در مردان برای حفظ باروری می توان از انجماد بافت بیضه ، انجماد جنین و یا اسپرم در بانک اسپرم استفاده کرد. نمونه های اسپرم را می توان برای سالها ذخیره نموده و در زمان مناسب جهت تلقیح استفاده نمود. دربیماران متاهل در صورتی که تعداد اسپرم ها پایین باشد با استفاده از روش درمانی خاصی بنام میکرواینجکشن می توان اقدام به فریز جنین نمود.
حفظ باروری در زنان با توجه به زمان و شرایط موجود به سه روش انجماد جنین٬ انجماد بافت تخمدان ویا تخمک انجام می شود.که با استفاده از این روش ها، افراد می توانند با استفاده از گامت ها یا بافت های منجمد و ذخیره شدۀ خود، قدرت باروری در آینده را برای خود حفظ کنند.
عوامل موثر در این رویکرد عبارتند از: زمان، هزینه، در دسترس بودن اسپرم و تاخیر احتمالی درمان سرطان. در صورت نیاز به رادیوتراپی ممکن است جراحی جهت تغییر پوزیشن تخمدانها لازم باشد. نکته مهم آن است که تاکنون هیچ محدودیت زمانی برای انجماد و ذخیره سازی طولانی اسپرم و تخمک ذکر نشده است.
باروری پس از درمان سرطان
مردان:
پس از درمان سرطان ممکن است چندین سال طول بکشد تا تولید اسپرم به وضعیت عادی برگردد. در صورت پایین بودن تعداد اسپرم ها، تلقیح، آی وی اف ممکن است اقدامات موثری برای رسیدن به بارداری باشند. در صورت عدم وجود اسپرم در مایع منی، بیوپسی بیضه ممکن است راهی مناسب برای بدست آوردن اسپرم باشد. در صورت عدم دستیابی به اسپرم فرزند خواندگی توصیه می گردد.
زنان:
پس از کسب اجازه از انکولوژیست مبنی بر بی خطر بودن بارداری، مشاوره با متخصص زنان جهت بررسی میزان آسیب وارده به تخمدان ها ضروری بنظر می رسد. تعدادی از بیماران به صورت طبیعی یا با استفاده از درمانهای کمک باروری باردار خواهند شد . در صورتی که آسیب وارد شده به تخمدان یا رحم وسیع باشد با توجه به شرایط خاص بیماران ؛ موارد تخمک اهدایی، جنین اهدایی، رحم اجاره ای و یا فرزند خواندگی توصیه خواهد شد.
لطفا مرتبا سایتhttps://vrhrc.tums.ac.ir چک کنید و این سایت را به دوستان تان معرفی کنید. منتظر مطلب بعدی ما باشید.
منابع :